Vriendenboekje: Prijs Vrijzinnig Humanisme

We schrijven meer dan 30 jaar terug, 21 juni 1991. Ik werkte op de studiedienst van het Humanistisch Verbond in Antwerpen en we organiseerden mee de uitreiking van de Prijs Vrijzinnig Humanisme. De tweejaarlijkse prijs was aan haar tweede editie toe want opgericht in 1989, toen uitgereikt aan Hein Picard, en op 21 Juni 1991 uitgereikt aan Lucienne Herman-Michielsens. Inderdaad, 21 juni een bijzondere dag want de langste dag van het jaar. Dan vieren humanisten de Internationale Dag van het Humanisme, het licht zegeviert op die dag over de duisternis, wat symbool staat voor de triomf van de rede. 

De uitreiking vond plaats in het Geuzenhuis in Gent. Wie het Geuzenhuis kent weet dat het vrijzinnig ontmoetingscentrum gelegen is in een smal steegje dat naar beneden naar het water loopt, in de schaduw van de grote Sint Pieterskerk, maar een idyllische plek waar momenteel een zalig terras is uitgebouwd. Omdat er wel wat volk werd verwacht dat niet helemaal bekend is met de verdoken ligging van het Geuzenhuis moest er een wegbewijzering worden aangebracht, daar aan de hoofdstraat om de afslag naar het steegje niet te missen. Het Geuzenhuis, vertrouwd met het probleem, beschikt immers over een reuzenpijl “Geuzenhuis”. Ik maakte deel uit van de praktische organisatie, vandaag zouden ze dat de ‘crew’ noemen, en vertrok met de gigantische richtingaanwijzer de berg op. Eenmaal boven realiseerde ik mij, na enig geklungel, dat ik dat ding nooit in mijn eentje bevestigd kreeg.

Gelukkig kwam er praktische bijstand uit onverwachte hoek; een toevallig passerende non, waarschijnlijk richting Sint Pieterskerk, misschien voor een rozenkrans opgedragen aan het ongeboren leven. Hoe mooi kan een interreligieuze samenwerking wel niet zijn, en dat op de langste dag van een jaar.