Voorwoord – Opdracht aan Marina Van Haeren (Luc Devuyst)

Het is noodzakelijk de geschiedenis van het vrijzinnig humanisme te kennen. Voor de meeste mensen is het vrijzinnig humanisme een verworvenheid, een zekerheid. Zij zijn er zich niet van bewust dat de erkenning van de niet-confessionele levensbeschouwing het resultaat is van een langdurige strijd.

Persoonlijk zou ik de geschiedenis van de vrijzinnigheid en de gelijkberechtiging opsplitsen in drie fasen: de eerste fase van bij de oprichting van de Solidairen, medio 19de eeuw tot 1913. Toen verklaarde de voorzitter van de BWP, Emile Vandervelde, de levensbeschouwing als een persoonlijke beleving en verbrak zo de band tussen de Solidairen en de BWP. De eerste zaadjes werden door de Solidairen verspreid.

Belangrijke vaststelling is wel dat de eerste kernen van vrijzinnig bewustzijn in de eerste fase dat ook worden in de tweede fase. De tweede fase vangt aan met de oprichting van het Humanistisch Verbond in 1951.

De derde fase start met de oprichting van de Unie Vrijzinnige Verenigingen (1972). De groei en de ontwikkeling van de vrijzinnigheid werd in deze derde fase mee bepaald door Marina Van Haeren. In een eerste periode werd zij door OSB uitgeleend aan UVV om het secretariaatswerk te verrichten.

Zij groeide uit van administratieve medewerkster tot algemeen directeur. Zij bouwde niet alleen mee aan de fundering van UVV maar ook aan de verdere evolutie. Marina is de rode draad die de diverse schakels in de ontwikkeling verbindt, zij heeft immers onder de acht voorzitters gefungeerd en administratief hun beleid mee bepaald.

De rol van Marina zal in dit werk vaak indirect aan bod komen. Een meer expliciet overzicht van haar verdiensten staat al in een speciale katern van deMens.nu Magazine van 2016 (jg. 5, nr. 2). Ik beperk mij dan ook tot volgende bedenking.

Persoonlijk beschouw ik Marina als de moeder van UVV die angstvallig en bezorgd waakte over de ontwikkeling van haar kind en het met veel moeite de vrijheid schonk waarop elk kind recht heeft. De scheiding was een moeilijk proces maar onvermijdelijk. Het is een proces waar velen onder ons mee worstelen. Haar afscheid van UVV is slechts schijn, als bewust en geëngageerd vrijzinnige heeft zij de rangen van de vrijwilligers vervoegd. Welkom Marina in de orde van de plichtbewuste en noodzakelijke vrijwilliger, de graag geziene gastarbeider!

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgevers.

Verwijzen naar dit artikel kan als volgt: Devuyst Luc, Voorwoord – Opdracht aan Marina Van Haeren, in Op zoek... De evolutie van het vrijzinnig humanisme in Vlaanderen sinds de Tweede Wereldoorlog, Brussel, Centrum voor Academische en Vrijzinnige Archieven, 2018, pp. 7-8.

Deze pagina werd voor het laatst geüpdatet op 14 januari 2021.