Dascha Vandeputte over niet-confessionele zedenleer, Kortrijk en leerkracht

Dascha Vandeputte: Wat ik vooral als gevoel heb overgehouden aan onze lessen zedenleer in het lager tot en met het tweede middelbaar, is dit: “Oké, de tijden zijn aan het veranderen en wij zijn daar mee de oorzaak van. Wij brengen een verandering in het denken teweeg.” Ook op de speelplaats, want wij hadden altijd zedenleer net voor de speeltijd en de kinderen die godsdienst volgden vertelden ons dan: “Oh, het was weer zo saai en we hebben daar naar verhaaltjes moeten luisteren.” Bij ons was het helemaal anders. Joske zei soms één woord waarmee hij de stok in het kippenhok smeet en wij moesten daar dan over brainstormen. We mochten daar een collage over maken. Dat kon zijn dat we begonnen muziek te maken. Hij liet het initiatief vooral bij ons en nu en dan ging hij dan wel gericht — zonder dat we het zelf merkten op dat moment — bijsturen. We hadden echter altijd het gevoel van: “We helpen de maatschappij veranderen nu. We zijn een belangrijke schakel in de toekomst.” Het eerste en tweede middelbaar hadden we dat ook. Toen had ik les van Alex Vandendriessche. Hij bracht de gekende thema’s aan bod, zoals wereldoorlog, de concentratiekampen,… Maar de manier waarop hij er ons mee confronteerde en ons confronteerde met ons eigen denken en hoe hij ons hielp om ons denken te verwoorden, dat heeft ons wel sterker gemaakt. Dat is iets waarvoor ik altijd dankbaar ga zijn: dat ik die kansen heb gekregen op zo’n jonge leeftijd.