Monique De Canck over moreel consulent, ziekenhuis, Brugge en stervensbegeleiding

Monique De Canck: Ik ben als eerste moreel consulente binnengekomen in het AZ Sint-Jan Brugge. Ik ben me gaan voorstellen aan de directie. Er waren daar drie directeuren: geneeskunde, verpleegkunde en ik ging mij voorstellen aan de directrice. Ze zei: “Een moreel consulente, wat is dat? Leg dat eens uit? En ga jij hier echt binnenkomen? En wie heeft daarover beslist?”. Ik heb dan heel mijn verhaal gedaan. Op dat moment was ook Karel Van Welden directeur in het AZ, een vrijzinnige. Van hem heb ik heel veel steun gekregen. Maar het was niet evident om daar als moreel consulente te beginnen. Ten eerste moesten er formulieren ingevuld worden door de mensen die binnenkwamen. Pas dan mocht je bij de patiënten gaan. Je moest dus kunnen aantonen dat de patiënt het formulier had ingevuld en naar mij had gevraagd. Ik kreeg geen enkel formulier. Ik liep daar zeer ongelukkig rond. Ik kwam daar elke keer werken, maar wist dat ik niet gewenst was. Ik deed een stervensbegeleiding en die man vroeg mij om iemand op te bellen die hij nog een laatste keer wou zien. Bij de verpleegkunde vroeg ik een telefoonboek en daarin vond ik twee formulieren die maanden geleden voor mij ingevuld waren. En die verpleger wist niet hoe die daarin terechtgekomen waren. Ik zei “Waarschijnlijk heeft de Heilige Geest de formulieren daarin gestoken.” Op iedere afdeling werd telkens gevraagd om de formulieren te tonen en werd voortdurend gevraagd of ze wel ondertekend waren. De eerste vier, vijf jaar was het zeer moeilijk werken. Niet leuk hoor.