Luc Devuyst over vrijzinnigheid, socialisme, familie, vrijdenkers, doop, Vilvoorde en Schoolpact

Luc Devuyst: Als u mij vraagt “Wat is vrijzinnigheid voor u?” dan antwoord ik u “Dat is een levenshouding.” De levenshouding van de mogelijkheden, d.w.z. openheid, geen gebondenheid, meewerken, denken aan de anderen en niet alleen voor jezelf het geheel monopoliseren. Ik ben heel gemakkelijk tot die vrijzinnigheid gekomen en dat wordt mij door bepaalde vrienden misschien wel eens verweten. Ik kom eigenlijk uit een vrijzinnig socialistisch nest. Socialist laten we weg op dit ogenblik, alhoewel het op een bepaald ogenblik toch zeer eng verbonden was. Laten we even denken aan de periode voor de Eerste Wereldoorlog. Mijn grootvader was eigenlijk al lid van De Solidairen, wat op dat ogenblik een zeer belangrijke aangelegenheid was. Maar als je lid was van De Solidairen – en dat speelde zich af in Gent, maar het geheel was ook duidelijk voor iedereen – dan was je ook lid van de Belgische Werkliedenpartij. Die band was er, en we gaan er niet over discussiëren. Het vrijzinnige aspect was daar. Resultaat: mijn moeder heeft, dankzij de instelling van de vader, als jong meisje lessen kunnen volgen en hogere studies doen. Mijn ouders zijn burgerlijk getrouwd in 1928, wat eigenlijk op dat ogenblik al een belangrijke stap was. Ik persoonlijk ben niet gedoopt. Er bestond een traditie van thuis uit dat als ik een vraag stelde aan mijn ouders, ik ook een antwoord kreeg. Het antwoord op de vraag “Waarom?” was niet automatisch “Daarom.” Dat is een vrijzinnige opvoeding, dat is het begin van de vrijzinnigheid. Ik denk dat we op die manier eigenlijk een geheel leven kunnen schetsen. Ik ben zelf een ‘Vilvorien’ en in de gemeenteschool van Vilvoorde was ik de enige op dat ogenblik die vrijstelling genoot. Mijn vader moest elk jaar een briefje schrijven waarop hij verklaarde dat ik geen godsdienst moest volgen. Dat heeft zo geduurd tot en met de schoolpactwetgeving en dan zijn we overgestapt naar de keuzemogelijkheden.