Ken Godfroid over vrijzinnigheid, jeugdwerking, familie, Sint-Truiden, hujo

Ken Godfroid: Omdat het gewoon niet bekend was, was de eerste reactie “Ja maar, wat is het dan? Het is toch geen soort sekte?” Ze wisten gewoon niet wat het was. Na veel gesprekken gevoerd te hebben ’s avonds in de zetel, heb ik duidelijk kunnen maken dat daar geen vreemde en bizarre dingen gebeurden. Het is gewoon een samenzijn en praten over dingen die ons elke dag bezighouden en vragen hebben over dingen en daar in een groep over kunnen praten.

Jimmy Koppen (interviewer): Dat werd dan als heel eigenaardig beschouwd?

Ken Godfroid: Zeker. Dat werd als heel eigenaardig beschouwd. Waarom heb je er nood aan om over die dingen te praten? De moreel consulent van de antenne in Sint-Truiden ging rond in de zedenleerklassen en heeft daar dan een aantal geïnteresseerden gevonden om dat op te starten, waaronder een groep van vrienden van mij. Zij hebben mij uitgenodigd op de eerste vergadering, bij de opstart. Ik had wel interesse en het was een gezellig samenzijn met vrienden om dingen te gaan doen. In het begin was dat niet per se als “de jonge humanisten”. Ik wist ook niet wat het allemaal betekende. Voor mij was het meer een soort van samenzijn met een groep vrienden. En dan later, door activiteiten te organiseren, begin je erover na te denken.

Jimmy Koppen (interviewer): Dus het waren eerst activiteiten, fuiven bij wijze van spreken? En dan pas de achtergrond?

Ken Godfroid: Ja. Vlak na de opstart zijn we op weekend geweest. Daar was die moreel consulent ook bij. Door een soort gezelschapsspelletjes te spelen, gingen we op verkenning naar wat het juist was en wat het betekende. Ik vond dat zeer tof en zo kom je natuurlijk ook iets te weten.