Monica De Coninck over vrijzinnnigheid, socialisme en diversiteit

Monica De Coninck: Voor mij is het natuurlijk een combinatie tussen het sociale en het vrijzinnige. Ik bedoel daarmee dat ik het belangrijk vind dat iedereen in de maatschappij zich kan ontwikkelen/ dat iedereen kansen krijgt, maar dat iedereen ook een stuk– in  de mate dat hij dat natuurlijk kan – zijn verantwoordelijkheid opneemt naar de ander toe. Bijgevolg vind ik de wederkerigheid toch wel een heel belangrijke waarde.

Wij hebben een kapitaal dat dikwijls vergeten wordt. Iedereen kent het menselijk kapitaal; de centen, maar er is ook de notie “sociaal kapitaal”: de kwaliteit van de relaties tussen mensen in een huisgezin, in een bedrijf, in een gemeente, in een land... Het gaat om de mate waarin mensen elkaar vertrouwen en het kunnen toelaten van creativiteit en dialoog zonder dat je op elkaars gezicht slaat. Dat is een heel belangrijk element, dat we dikwijls vergeten als we bepaalde beleidsbeslissingen nemen. In welke mate beïnvloedt dat de kwaliteit van de relaties tussen mensen?

Ik vind eigenlijk dat die discussie nu zeker moet gevoerd worden. We leven in een maatschappij waarin de ene jaloers is op de andere. Iedereen staat elkaar naar het leven. We worden zeer individualistisch en afgunstig. We zijn vijanden, terwijl de sterkte van de mens juist is om samen dingen te doen.

Is dat altijd gemakkelijk in al die diversiteit? Neen, maar als je die stap overslaat, dan is het resultaat niet oké. Ik merk het ook in bedrijven. In bedrijven waar er een personeelsbeleid is waar men uitdrukkelijk iedereen respecteert en stelt dat iedereen respect moet tonen voor een ander, daar bewust een beleid rond voert, bewust diversiteit accepteert en naar een manier zoekt om daarmee om te gaan, daar hebben ze een veel betere dienstverlening of maken ze veel betere producten.

Monica De Coninck: Voor mij is het natuurlijk een combinatie tussen het sociale en het vrijzinnige. Ik bedoel daarmee dat ik het belangrijk vind dat iedereen in de maatschappij zich kan ontwikkelen/ dat iedereen kansen krijgt, maar dat iedereen ook een stuk– in  de mate dat hij dat natuurlijk kan – zijn verantwoordelijkheid opneemt naar de ander toe. Bijgevolg vind ik de wederkerigheid toch wel een heel belangrijke waarde.

Wij hebben een kapitaal dat dikwijls vergeten wordt. Iedereen kent het menselijk kapitaal; de centen, maar er is ook de notie “sociaal kapitaal”: de kwaliteit van de relaties tussen mensen in een huisgezin, in een bedrijf, in een gemeente, in een land... Het gaat om de mate waarin mensen elkaar vertrouwen en het kunnen toelaten van creativiteit en dialoog zonder dat je op elkaars gezicht slaat. Dat is een heel belangrijk element, dat we dikwijls vergeten als we bepaalde beleidsbeslissingen nemen. In welke mate beïnvloedt dat de kwaliteit van de relaties tussen mensen?

Ik vind eigenlijk dat die discussie nu zeker moet gevoerd worden. We leven in een maatschappij waarin de ene jaloers is op de andere. Iedereen staat elkaar naar het leven. We worden zeer individualistisch en afgunstig. We zijn vijanden, terwijl de sterkte van de mens juist is om samen dingen te doen.

Is dat altijd gemakkelijk in al die diversiteit? Neen, maar als je die stap overslaat, dan is het resultaat niet oké. Ik merk het ook in bedrijven. In bedrijven waar er een personeelsbeleid is waar men uitdrukkelijk iedereen respecteert en stelt dat iedereen respect moet tonen voor een ander, daar bewust een beleid rond voert, bewust diversiteit accepteert en naar een manier zoekt om daarmee om te gaan, daar hebben ze een veel betere dienstverlening of maken ze veel betere producten.