Monica De Coninck over Antwerpen, atheïsme, godsdiensten, moskee, moslims en vrijzinnigheid

Monica De Coninck: Ik zie het als een strijd om ervoor te zorgen dat iedereen in de maatschappij aan bod kan komen en dat iedereen rechtvaardig behandeld wordt. Ik merk nu – je moet kritisch zijn tegenover jezelf – wanneer er bijvoorbeeld discussies zijn, zoals in een stad als Antwerpen, over moskeeën. Ik ben lang verantwoordelijk geweest voor het Moskee Overleg. Ik heb altijd tegen die mensen gezegd: “Kijk, ik ben vrijzinnig. Ik geloof niet in een God.” De meeste van hen kunnen zich dat zelfs niet voorstellen. Ze kunnen zich voorstellen dat je katholiek bent, maar niet dat je in niets gelooft, geen religie aanhangt. Voor mij was het een vorm van actieve tolerantie om te zeggen: “Kijk, we investeren heel wat middelen in kerken, waar dikwijls weinig volk zit.” Dan kun je zeggen: “Hebben we dat nu gewonnen?” Want wat is er dikwijls voor in de plaats gekomen? Niets. Daar heb ik eigenlijk ook wel een probleem mee. Langs de andere kant gaat het dan over garageboxen, kleine huizen en dergelijke, waarvan de muren ingegooid zijn en eigenlijk onveilig zijn, die volgepropt zijn en gebruikt worden als moskeeën. Ze veroorzaken heel wat overlast in de buurt, vooral door de gebrekkige infrastructuur. Het is blijkbaar zeer moeilijk om daar in Vlaanderen een serieuze discussie over te voeren. Ik vind dat spijtig.

Jimmy Koppen (interviewer): Waarom is het zo moeilijk om een serieuze discussie te voeren?

Monica De Coninck: Ik merk dat men in katholieke middens wel begrip kan opbrengen voor mensen die een religie hebben. De financiële middelen die zij echter hebben, willen ze natuurlijk niet delen met een ander. Er is dus eigenlijk maar één oplossing: meer centen. In de context van vandaag is dat echter niet evident. Je zit natuurlijk ook met een politiek verhaal. Bepaalde partijen scheppen een bepaald beeld over moslims, hetgeen dikwijls niet met de realiteit overeenkomt, want er is heel veel verscheidenheid. Ik merk dat die discussies heel veel emoties losmaken. Dat is een moeilijk verhaal. In de moslimwereld merk ik dat het ook geen evidente strijd is, als kinderen zeggen dat ze vrijzinnig zijn. Zelfs voor wat betreft de strijd voor een soort westerse islam, een gemixte vorm: ik denk dat dat wel zal komen, maar dat we het dikwijls tegenhouden door heel sterk te reageren tegen religies in het algemeen. Op die manier remmen we die ontwikkelingen.