Jean-Jacques De Gucht over islam, Vlaanderen, imams, moskee en samenwerking

Jean-Jacques De Gucht: Als het bijvoorbeeld gaat over de manier waarop je omgaat met de islam in Vlaanderen, denk ik dat je als overheid wel een belangrijke taak hebt. Je merkt bijvoorbeeld dat er heel veel pendelimams hun weg vinden naar hier, meestal met een salafistische overtuiging. Men kent en begrijpt de taal niet, noch de waarden en normen waar onze maatschappij toch echt voor gevochten heeft en draagt deze zaken ook geenszins een warm hart toe. Jongeren die soms zoekende zijn naar hun identiteit en hun plaats in deze maatschappij, zoeken daardoor ook wel hun toevlucht in het religieuze. De enige manier waarop je dat voor een stuk kan capteren, is door het streven naar een meer open dialoog en door te streven naar  een inburgering van de imams die naar hier komen – ik heb er trouwens ook een voorstel voor ingediend –, zodat men beseft wat de waarden en normen zijn en men de taal kent. Het mag niet iemand zijn die hier gedurende zes maanden, een jaar, een preek zit te geven die totaal niet overeenkomt met de waarden waar deze maatschappij voor staat, om dan terug te keren. Op die manier blijven jongeren en ouderen die daarmee in contact komen eigenlijk veel meer verweesd achter in de maatschappij dan iets anders. Ik denk dat als je naar een moderne, verlichte invulling wil gaan van die islam, dat je als overheid daar echt een belangrijke rol moet in spelen. Je moet een dialoog opstarten. Bij ons op de lijst staan verschillende mensen van allochtone afkomst die gelovig zijn, waaronder trouwens iemand waar ik bijzonder goed mee overeenkom en waar ik ook schitterende discussies mee heb. Dat is ook iemand die daarvoor openstaat en uit een omgeving komt die daarvoor openstaat, die ook  gestudeerd heeft aan de universiteit, die ook in contact geweest is met mensen en daardoor ook kritisch kijkt naar de maatschappij. Als je naar een manier wil gaan waar mensen met elkaar samenleven, heb je daar als overheid een belangrijke rol in. Het gaat niet alleen over moskeeën, maar over welke manier dat je ervoor zorgt dat die mensen de vrijheid hebben, maar ook weten wat de vrijheden zijn van anderen. Daar gaat het in de maatschappij over: dat je elkaars vrijheid en overtuiging kan respecteren.