Jean-Jacques De Gucht, Lydia Deveen en Freddy Mortier over euthanasie, samenleving, zelfbeschikking, Hugo Claus, zorg en euthanasiewet

Jean-Jacques De Gucht: Als ik nu kijk naar de manier waarop op die euthanasiewetgeving – die is nu gestemd geweest - werd gereageerd. Als het gaat over euthanasie is die nu fundamenteel verschillend met de reactie bij de eerste wetgeving rond euthanasie. Toen werd men echt aangevallen. Nu zie je dat de mensen weten dat dat een goede wetgeving is. De mensen die geloven vinden eigenlijk dat dat geloof daar los van staat. Men maakt dus die koppeling niet meer, terwijl men dat in andere landen wel doet. Hier heb je heel veel mensen die geloven en zeggen dat het in een moderne maatschappij normaal is dat je daar zelf over kan beslissen. Men is voorbij het dogmatische als het over die dood gaat. Dat is juist de grote verwezenlijking, maar dat gaat over de afgelopen tien jaar.

Lydia Deveen: Hugo Claus heeft daar ook een rol in gespeeld.

Freddy Mortier: Ik denk dat die euthanasiewet voor wat betref de hele zorgsector, ook in christelijke instellingen, een ongelofelijke invloed heeft gehad op het bespreekbaar maken van alle mogelijke problemen rond sterven en euthanasie.  Er zijn er natuurlijk nog. Men maakt het moeilijk. Als je echter vergelijkt met de situatie in het begin, toen de wet was gestemd, staat daar geen maat op. Op dat ogenblik was het werkelijk zo dat men op een bepaald ogenblik gedreigd heeft met het boycotten van de wet. Ze zijn moeten bijdraaien, ook voor de uitbreiding van de wet naar minderjarigen met het hele competentiecriterium erbij. Ik stel vast dat men dat gehaald heeft. Het is politiek moeilijk geweest, maar voor wat betreft de basisargumentatie lag dat niet zo heel moeilijk. De bedenkingen kwamen voornamelijk vanuit het buitenland, waar de reacties werkelijk zeer sterk zijn geweest, maar in het binnenland is dat eigenlijk niet fundamenteel betwist.

Jean-Jacques De Gucht: Eigenlijk wist men dat. Dat is juist het rare. We hebben gedurende jaren geprobeerd om het op de agenda te krijgen. Diegenen die ertegen waren, wisten dat eens het op de agenda kwam er een meerderheid voor zou zijn, omdat een grote meerderheid binnen de bevolking voor de euthanasiewetgeving is. Zo heeft men het gedurende jaren tegengehouden. Het dossier werd zeven jaar geleden ingediend. Het heeft vijf en een half jaar geduurd vooraleer het op de agenda kwam om het te bespreken.