Jan Verlinden over het secretariaat van de Stichting voor Morele Lekenbijstand

Jan Verlinden: Het secretariaat was gevestigd in een appartementje dat zij huurden. Ik ben daar ook nog secretaris geweest, van de Stichting voor Morele Lekenbijstand – dus niet van de gevangenissen, maar aan de ziekenhuizen. Ik ben daar een tijdlang secretaris geweest – ik weet niet meer exact hoe lang. Het was eigenlijk een beetje een ondankbare job, want het was de periode voor de personal computer ingang had gevonden. Die computer werd op dat moment alleen nog maar gebruikt om bestanden bij te houden van de vrijwilligers, van de vrijwillige morele consulenten aan de ziekenhuizen in gans België, Brussel en Wallonië inclusief dus. Dat was een heksenketel. Zo’n vrijwilliger gaf dan ontslag in een ziekenhuis in Neufchâteau. Ik had die vrijwilliger nog nooit gezien, wist niet of het om een een klein of groot ziekenhuis ging en kon dat niet onmiddellijk opvragen of opzoeken. De mensen probeerden er iets van te maken, maar in de beginfase was dat eigenlijk bijna niets.