Het publiek over ethische dossiers, erkenning, georganiseerde vrijzinnigheid en toekomst

Publiek: In het algemeen zie je een engagement niet meer zo sterk voorkomen. Tien jaar geleden sprak men inderdaad van ‘hoppers’: zij hopten van de ene doelstellig naar de andere of van het ene engagement naar het andere. Een probleem dat zich misschien voor een stuk stelt, is dat de grote strijdpunten voor de vrijzinnigheid — en dan bedoel ik inderdaad ook niet tegen de anderen, zoals eerder gezegd —, onze waarden in feite, dus de grote doelstellingen als abortus, euthanasie en de erkenning van de vrijzinnigheid, dat die op papier, officieel, praktisch allemaal gerealiseerd zijn. Welke grote triggers hebben wij in de georganiseerde vrijzinnigheid, in de strijd voor de vrijzinnigheid, momenteel nog lopen? Men kan de zaken wel nog verfijnen, maar echt van die grote triggers — zo noem ik ze — om inderdaad de massa, veel volk mee te trekken, zijn er niet meer. Ik denk dat slecht kan zijn voor de toekomst van het engagement van de georganiseerde vrijzinnigheid, die die waarden zoveel mogelijk moet kunnen uitdragen. Ik vind het jammer dat wij niets meer kunnen aanbieden, want ik ben ook nog altijd strijdvaardig. Ik denk dat velen dat ook weten. Wat kunnen wij ons publiek, de mensen, de maatschappij, nu nog bieden? Inderdaad, die grote ethische punten die ik vermeld heb, zijn voor een stuk gerealiseerd. Ze zijn ook door veel anderen geaccapareerd en meegenomen, zodanig dat ze niet meer heel aantrekkelijk zijn voor ons alleen. Dat vind ik een probleem voor de toekomst.