Luc Devuyst over politieke vrienden van de vrijzinnigheid

Luc Devuyst: Ik denk dat wij nog politieke vrienden hebben, maar ik denk dat daar een paar andere elementen zijn die een rol hebben gespeeld, namelijk het einde van de grote verhalen. Het einde van de grote verhalen, dat is volgens mij ook het einde van de bewuste inzet, van het bewuste engagement, dat vele mensen hadden. Dat is toch voorbij en alle kippen die zouden wel in onze mond vliegen, gebraden, zoals wij dat wensten. En vandaag wordt bewezen dat dat inderdaad niet het geval is. We hebben altijd de politieke vrienden gehad. Het Humanistisch Verbond heeft in 1972 in Hasselt een congres gehad en op dat congres werd inderdaad de vraag gesteld naar wat zij, politiekers, zouden doen voor de erkenning en in welke mate wij op hen zouden kunnen rekenen. Er zijn daar een paar mensen aan bod gekomen, maar ik wil er twee in de verf zetten. Dat is De Beul, VU, waar we later altijd op hebben kunnen rekenen, en dat is Willy Claes. Willy Claes die het engagement genomen heeft ten opzichte van mij – ik kende Willy Claes langs andere wegen nog zeer goed – en die heeft daar het engagement genomen dat telkenmale er een regering zou gevormd worden waar de socialisten in aanwezig waren, hij de erkenning van de vrijzinnigheid in het regeerakkoord zou doen opnemen. En Willy Claes heeft woord gehouden. In alle regeerakkoorden waar de socialistische partij bij betrokken was nadien, stond daar de erkenning van de niet-confessionele gemeenschap.