Jeanie Coosemans en Eric Jacobs over Robert Moucheron, Vilvoorde, Humanistische Jongeren en onderwijs

Jeanie Coosemans: Ik heb Robert Moucheron eerder gekend, steeds als een vrijzinnige, maar buiten de vrijzinnigheid. Laat ons zeggen als een heel goede vriend van mijn schoonbroer. Ze zaten samen in de klas in het atheneum, dat waren echt boezemvrienden. Zo heb ik Robert Moucheron leren kennen en ben ik door hem op de hoogte gebracht van het leven van de vrijzinnigheid in Vilvoorde. Ik heb hem niet gekend als medewerker, want toen was Robert Moucheron jammer genoeg al overleden.

Eric Jacobs: Ik heb van de Mouche lesgekregen. Het was een figuur, want hij heeft in het atheneum de humanistische jongeren opgericht. Hij had een enorme poel waaruit hij kon rekruteren. Er werden activiteiten ingericht waar iedereen bij wou zijn. Mijn broer was er penningmeester. Hij mocht veel van mijn ouders weggaan met humanistische jongeren naar Parijs, voorstellingen in Brussel. Ik was te jong, maar voor ons was dat uitkijken om erbij te mogen zijn. Dat was door de figuur van Robert Moucheron. Ik heb er een paar maanden les van gekregen, want ik denk dat hij toen is gedetacheerd. Vanuit die functie kon hij heel veel info verwerven om activiteiten in te richten en met jongeren bezig te zijn. Dat was ook zijn gedrevenheid.

Jeanie Coosemans: Hij kon anderen enorm enthousiast maken. Als hij zei “zullen we dat…” dan ging iedereen akkoord. Dat was een van zijn persoonlijke eigenschappen.