Alain Vannieuwenburg over fakkel, Vilvoorde, Vrijzinnig Ontmoetingscentrum en Robert Moucheron

Alain Vannieuwenburg: Robert Moucheron was adviseur-hoofd van dienst van de openbare bibliotheken en hij wilde een huisstijl ontwikkelen voor de openbare bibliotheken in Vlaanderen. Nu moet je weten dat de ledverlichting die op dit ogenblik algemeen ingeburgerd is, toen in een of ander obscuur laboratorium door enkele jonge techneuten in volle ontwikkeling was. En op een bepaalde dag staat Robert Moucheron daar met een ding. En wat was dat? Dat was dus een fakkel, in een voorloper van wat later de ledverlichting zou worden. Hij had die kerels zo ver gekregen dat zij dus een fakkel hadden gecreëerd. Zijn grootste plezier bestond er op dat ogenblik in om uit te vissen of wij dat verdomd niet op de gevel van dat huis in de Schaarbeeklei zouden kunnen aanbrengen. Je moet je dat voorstellen: de kerk en daarnaast die fakkel! De vraag werd gesteld aan het stadsbestuur of dat kon en we werden dan geconfronteerd met een technisch probleem: dat ding zag er nogal rood uit en bevond zich dicht bij een kruispunt. Hoe dan ook: dat ding hing na korte tijd aan de muur! Het ondeugende was natuurlijk het feit dat we daar telkenmale met groot genoegen naar keken en dan daarachter dat kruis zagen. Vanuit de kerk zagen ze dan vermoedelijk die fakkel hangen als ze buiten kwamen. Het was ondeugend en wij genoten daarvan. Er is trouwens ook een ganse discussie geweest over wie de klokken zou mogen luiden. Er zijn burgemeesters geweest die het zo ver doordreven dat de klokken ook bij civiele, bij burgerlijke begrafenissen geluid werden. Een klein beetje speelsheid was Robert Moucheron niet vreemd.