Alvin De Coninck over niet-confessionele zedenleer, Antwerpen, jeugd, schoolstrijd, Feest Vrijzinnige Jeugd en joodse gemeenschap

Alvin De Coninck: In het begin van de jaren 1970 ging mijn dochter naar het atheneum in Mortsel; naar de kleuterafdeling. Als er godsdienstles was  – waar ze niet voor ingeschreven was –, moest ze op de gang gaan staan met een concert tot gevolg. Na verloop van tijd was er een tweede kind van wie de ouders het formulier om godsdienst te volgen niet hadden ingevuld. Dat kind kwam ook op in de gang terecht. Ze konden dan met twee hun keel openzetten. Dat was natuurlijk geen manier van doen. Er was geen opvang voorzien. 
Ik wil echter nogmaals teruggaan naar die periode. Ik ging tijdens de schoolstrijd in Antwerpen naar de lagere school. Strijd? Je zou eerder kunnen zeggen schooloorlog, want wij, uit de stadsschool, het officieel onderwijs, werden op georganiseerde wijze belaagd door medeleerlingen van het vrije onderwijs. Ze kwamen met stenen naar ons gooien en kwamen de ruiten van onze scholen ingooien. We kropen onder de banken en hieven manhaftig het lied van de officiële school aan, terwijl de ruiten stuk vlogen. Dat bevordert natuurlijk de dialoog niet tussen gelovigen en niet-gelovigen. Daar zal lange tijd een frustratie tussen beiden blijft bestaan.
In Antwerpen werd dat door de scholen vrij goed opgevangen. Ons feest van de vrijzinnige jeugd werd nota bene gefinancierd door de joodse gemeenschap, waar er altijd een sterke vrijzinnige kern bij geweest is. Het Vrijgeestig Centrum was toen een afdeling. De eerste Vlaamse vrijzinnige intellectuelen hadden bovendien een joods-culturele achtergrond. Veel studenten uit de jaren 1930 in Gent, Vlamingen, hadden een joods-culturele achtergrond en zullen de vrijzinnigheid in Vlaanderen propageren. Dat moet daar waarschijnlijk een uitloper van geweest zijn. De diamantbank die meestal door joden bemand werd in het Antwerpse, financierde ons feest. In die periode kenden we vrij goed Eugène. Hij kwam regelmatig bij ons thuis langs.