Conny Verkest over verandering en collega’s

Conny Verkest: Wat er veranderd is, is de samenwerking; zo heb ik intussen ook collega’s. Er is een collega bijgekomen toen ik uit bevallingsrust kwam. Nadien was er de fusie met het ziekenhuis van de Zwarte Zusters in Brugge, St.-Franciscus Xaverius, waardoor er een collega bij kwam. Toen ik naar hier kwam, was er ook nog een collega uit Brugge. We werken wel heel goed samen. Die evolutie, die collega’s die erbij komen en het mogelijk maken elkaar te helpen en te ondersteunen, maakt voor mij wel een heel groot verschil. Wat er ook bijgekomen is, is de bekendheid, die veel verbeterd is. De palliatieve zorg is multidisciplinair: je zit echt in een groep en behoort ook tot de intervisie. Dat is ook veel veranderd, dat was vroeger niet zo. Wat is er nog veranderd? Ik had geen computer: het eerste dat ik kreeg was een mechanische typmachine, vervolgens een elektrische typmachine en pas nadien een computer. Het eerste bureau is op mijn collega haar billen gevallen. Dat was een heel oud krakkemikkig ding en op een gegeven moment is dat onderste ding gewoon op haar gevallen. Ook de infrastructuur is veranderd: in het begin zat ik in een kuiskotje, maar ook dat is geëvolueerd. Dat heeft te maken met het feit dat je aanvaard wordt en dat je je plaats vindt. Dus ook dat is geëvolueerd.