Conny Verkest over samenwerking met aalmoezeniers

Conny Verkest: Wat mij van de beginperiode bijvoorbeeld ook nog bijgebleven is, is dat ik altijd een samenwerking heb gehad met aalmoezeniers. Omdat ik dat wel belangrijk vind, dat je soms ook bij dezelfde mensen kunt gaan. Of je komt bij iemand en je moet een collega doorgeven. Dat kan soms wel eens overlappen. Het is ook altijd beter om samen te werken. Je hebt heel veel raakvlakken.

Zo was het eens een hele koude winter. Het had gesneeuwd en toen ik aankwam aan mijn auto, zag ik dat ik mijn lichten had laten branden. Natuurlijk was de batterij plat. Het was buiten de kantooruren, dus het was al laat. Er lagen altijd startkabels op de spoedgevallen, maar daar is het altijd druk – zeker ’s avonds. Ik ging dus naar de spoedgevallen en legde mijn probleem uit. “Ja,” zeiden ze, “er liggen hier startkabels. Ze liggen in de ambulance, maar wie gaat er uw auto starten?” Het was een hele toer om van de spoedgevallen over de parking tot aan mijn auto te geraken. Ze zeiden mij dat er maar één iemand was die daarvoor tijd had en dat was Fernand, de aalmoezenier. “Awel, het is goed,” zei Fernand. We sprongen samen in de ambulance en reden samen over de parking – met de zwaailichten aan. Iedereen had het gehoord en gezien. En dat om mijn auto te starten. Dat zijn zo van die dingen die je niet vergeet.