Alain Vannieuwenburg over West-Vlaanderen, onderwijs, Oudervereniging voor de Moraal, Knokke en Humanistische Jongeren

Alain Vannieuwenburg: Wat ik in West-Vlaanderen meegemaakt heb, is een zeegeuzenmentaliteit. Toen ik hier aankwam, was Vlaanderen ruraal. Ik heb school gelopen in een rijksmiddelbare school die tot stand is gekomen na 1959 – een Collard-school in feite. Het leuke eraan is dat de school opgezet is in een klooster van Franse nonnen die na de laïcisering in Frankrijk in 1905 in Knokke beland zijn – hoe een dubbeltje rollen kan. Op dat ogenblik was dat aantal leerlingen relatief beperkt. Ik vergeet nooit dat ik op een bepaald ogenblik als kleine kerel mijn identiteitskaart ging halen. Men vroeg mij waar ik school liep en toen ik zei: “ik zit in de rijksmiddelbare” bekeek men mij met een blik. Enfin, achteraf wordt het je dan wel duidelijk waarom. Er was een zeer combattieve ingesteldheid, omdat je een CVP-bestuur had. En die vrijzinnig beweging was ook niet zo uitgebouwd. Een Oudervereniging voor de Moraal kende men in Knokke wel, maar dat was zeer beperkt, dat waren slechts een aantal mensen. Er was een afdeling van de Humanistische Jongeren, maar dat waren een paar leerlingen van de rijksmiddelbare school – later is dat uitgebouwd tot een atheneum – die zich daarmee bezig hielden. Het in de contramine zijn leefde daar enorm, maar je had weinig medestanders, dus je kon enkel maar vervelend doen.