Eric Jacobs over Feesten Vrijzinnige Jeugd, Vilvoorde en communie

Eric Jacobs: Mensen trekken altijd een parallel tussen de communie en het Feest Vrijzinnige Jeugd. Dat gaat zelf zo ver dat ze, op het ogenblik dat de kinderen hun eerste communie doen, in de lagere school komen vragen “En wat doen jullie nu?” En ik zeg altijd: “Ik doe niks.” Niet om tegen te werken, maar ik vind nergens iets waarover we moeten zeggen “dit is een heuglijke gebeurtenis, dit moeten wij vieren.” Ik zeg: “We zouden misschien beter een welkomstfeest inrichten voor de kinderen die in het eerste leerjaar binnenkomen en die gedurende zes of misschien 12 jaar zedenleer gaan volgen.” Maar het Feest Vrijzinnige Jeugd is voor ons echt een overgangsritueel, een stap naar zelfstandigheid. Zo leggen we dat ook uit aan de kinderen: het is de overgang van de beschermende lagere school, waar iedereen alles voor je regelt, naar het middelbaar, waar je terug de jongste bent, waar je eigenlijk heel veel verantwoordelijkheid krijgt en waar je ook de vrijheid gaat leren kennen. In een dorpsschool weet iedereen alles van iedereen, maar eens ze naar de stad – Mechelen, Vilvoorde,… – komen, dan zijn er vrije uren, missen ze de bus of hebben ze een platte band met de fiets en zijn ze een uur of twee later thuis dan normaal. Of de ouders zijn gewoon niet thuis. Dat is de vrijheid dan.