Het publiek over Brussel, atheneum, leerkracht, niet-confessionele zedenleer, Gent, HV, Lucien De Coninck, familie, vrijzinnigheid, Limburg

Publiek: Ik heb het grootste deel van mijn loopbaan moraal gegeven. Ik heb ook moraal gevolgd, vanaf het eerste middelbaar al. In die tijd kregen wij zedenleer — zo noemde men dat toen —, maar dat had er weinig mee te maken. Het ging over het Rode Kruis — het waren meer maatschappelijke problemen die daar besproken werden. Later echter, toen ikzelf moraal gaf in het middelbaar — van het eerste tot het laatste jaar — bestond er nog geen opleiding specifiek om moraal te mogen geven. Ik heb dus handels- en financiële wetenschappen gedaan op de hogeschool; ik ben dus licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Ik heb één keer economie en wiskunde — een interimjob — gegeven. Daarna heb ik Nederlands, Frans en Geschiedenis gegeven. Uiteindelijk ben ik moraal beginnen geven en ik heb dat de rest van mijn loopbaan gedaan. Op dat ogenblik werd ik aangesteld in Tongeren in de Rijksnormaalschool. Ik moest daar een opleiding geven in het regentaat voor toekomstige leraren moraal. Ervoor was er echter niks. Ik kon dus ook nergens op steunen. Alleen maar vanaf toen was er een speciale opleiding. Aan de universiteit is het — denk ik, als ik mij niet vergis — zelfs nog later begonnen. Voordien, oorspronkelijk, in de jaren 1950, waren het dus allemaal mensen die geen opleiding gehad hadden, die gewoon, zoals je zei, als ze niet genoeg hadden met Nederlands en Engels, dan maar een paar uurtjes lessen moraal moesten bijgeven en iemand anders moest ook maar een paar uurtjes moraal bijgeven. Toen ik begon in Tongeren gaf ik les aan de kleuterleidsters, aan de onderwijzers, aan de regenten,… en ik moest naar het middelbaar gaan met mijn studenten om lessen te volgen en lessen te laten geven. Die dame die daar toen moraal gaf in het middelbaar was katholieker dan de paus. Ze had ook zeven of acht kinderen en mocht van haar man niet aan geboortebeperking doen en van die toestanden. Ja, dat was toen zo. Er was geen opleiding en dan was het vaak zo: “Als u een tekort hebt, geef het dan maar.” Toen had dat weinig met een opleiding te maken. Ik denk dat het pas later meer een vrijzinnige stempel gekregen heeft.