Luc Devuyst over Humanistisch Verbond, Oudervereniging voor de Moraal en Feest Vrijzinnige Jeugd

Luc Devuyst: Er zijn twee strekkingen. We spreken over het Humanistisch Verbond, maar nadien is dan Oudervereniging voor de Moraal ontstaan. Vanuit het Humanistisch Verbond organiseerden we  inderdaad voordrachten over actuele problemen, over vrijzinnige problemen enzoverder. Wij kwamen één maal per maand samen. We hadden dan toch relatief veel belangstelling. Dat was vooral te wijten aan het feit dat ik niet zo in het wilde weg ben gestart, maar dat ik voorafgaandelijk contacten heb gelegd met de politieke partijen. Er werden contacten gelegd met de socialistische partij en de liberale partij, maar ook met de collega’s van het atheneum. Dat bracht met zich mee dat zij zich voor een deel betrokken voelden bij de ontwikkeling. Zij kwamen dan ook regelmatig die voordrachten bijwonen met hun ouders. We gaven natuurlijk aan onze leerlingen mee dat er een vergadering plaatsvond, dat dat probleem zou besproken worden enzoverder.  De leerlingen van de determinatiegraad kwamen ook regelmatig naar die voordrachten luisteren.

Jimmy Koppen (interviewer): Eén van de eerste afdelingen van de Oudervereniging voor de Moraal is in Boom opgericht.

Luc Devuyst:  Wij dragen in Boom – daar zijn we toch nog fier op – het nummer twee. Antwerpen was de eerste en werd opgericht door Richard Van Cauwelaert enerzijds en André Verhassel anderzijds en dat in De Gulden Haan, een café in Antwerpen. Daar is de eerste oprichting gebeurd. Dat was een soort plaatselijke organisatie; een plaatselijke structuur. Als het in Antwerpen regent, druppelt het automatisch in Boom. Wij zijn dan onmiddellijk aan de slag gegaan met de collega’s die eigenlijk ook in het basisonderwijs actief waren, die ook specifieke noden hadden. Vroeger was dat niet het geval. Voor het schoolpact was er enkel keuzemogelijkheid in het secundair onderwijs. Het ging dan over klaslokalen, hetgeen ook geregeld moest worden. Dat werd onmiddellijk één van de speer- of actiepunten van de Oudervereniging.  We hebben daar onmiddellijk actie genomen, ook voor regio Rupelstreek. Later zijn de afdelingen ook uitgezwermd naar hun lokale regio.

Jimmy Koppen (interviewer): Ging de ontwikkeling van OVM in Boom, maar ook in andere afdelingen, gepaard met de ontwikkeling van lentefeesten, feesten vrijzinnige jeugd? Gaat dat samen verschijnen?

Luc Devuyst: Ja, ongetwijfeld. Het is zeer belangrijk om te vermelden dat we konden vaststellen dat indien er in een bepaalde regio een feest van de vrijzinnige jeugd werd georganiseerd dat men daar automatisch een stijging had van het aantal leerlingen die zedenleer volgden. Het was niet meer zo dat de leerling zedenleer wegging uit de klas, zoals ik heb gedaan in mijn jeugdjaren. Ik heb daar echter zeer goede herinneringen aan. Ik heb daar geen frustraties over, want dat bracht met zich mee dat ik door de gangen van de school kon dwalen en dat ik eens bij die onderwijzer kon gaan en dan bij een andere onderwijzer om te vragen of ik een beetje bij hem mocht blijven. Dat was de opvang die er was vóór het schoolpact. Nadien was er al een begin. Het waren diegenen die werkelijk overtuigd waren die onmiddellijk hun kinderen inschreven. Later zagen de ouders toch dat het niet alleen meer een communiefeest was, maar dat er ook een feest vrijzinnige jeugd was, dat eigenlijk niet zo slecht was. Het was op dat ogenblik onze bedoeling om dat zeer ruim open te stellen. Leerlingen die een feest van de vrijzinnige jeugd deden, kwamen dus met hun ouders naar een zeer democratisch banket. Dat was een feest. Er werd daar soms een beetje gezongen en wat weet ik nog allemaal. Er kwam bijvoorbeeld een goochelaar om de kinderen bezig te houden. Dat had een cachet dat de cocon van de onmiddellijke familie doorbrak, want veel ouders kwamen en nodigden een ruimere familiekring uit om aanwezig te zijn. Het was op die manier dus eigenlijk een soort van propaganda voor de cursus, voor de vrijzinnige gedachte en voor het idee van het vrijzinnig feest enzoverder.

Jimmy Koppen (interviewer): Was er een soort van model? Keek u naar de aanpak van zo’n feest in Antwerpen om u op te baseren? Of dachten jullie: “Daar trekken we ons niets van aan. We gaan zelf iets proberen.”?

Luc Devuyst: Een vrijzinnige is een individualist. Dat gaat gepaard met zo weinig mogelijk voorbeelden. Natuurlijk staken we al eens ons licht op en vroegen we hoe anderen dat deden, maar uiteindelijk was het toch wel de bedoeling van het een eigen, specifiek cachet te geven. In Antwerpen – voor zover ik weet – heeft men daar eigenlijk nooit grote maaltijden aan gekoppeld enzoverder. In Boom heeft men onmiddellijk beslist dat het een feestelijk, bourgondisch karakter moest hebben. We hebben dat dan op die manier gedaan, zodanig zelfs dat we op een bepaald ogenblik overspoeld waren. Er waren bijvoorbeeld mensen die aanwezig wilden zijn op het feest, zonder dat ze kinderen hadden. Op een bepaald ogenblik hebben we dan ook een limiet gesteld en beslist dat men maar met tien mensen kon komen naar het feest van de vrijzinnige jeugd. Dat was noodzakelijk om toe te laten dat elk kind dat gevierd werd aanwezig zou kunnen zijn met een beperkte familiekring. Dat onderstreept het succes van de feesten natuurlijk. Enkele jaren geleden hebben we in Boom trouwens de vijftigste verjaardag kunnen vieren. Dat was een zeer aangename bedoening.